یکی از اهالی فامیل که سال‌ها بود بچه دار نمیشدن، چند روز پیش (بعد از سه سال دوندگی) دختر بچه چند ماهه بسیار بسیار نازی رو از بهزیستی به سرپرستی گرفتن.
موضوعی که تو این چند روز ذهنم رو خیلی درگیر کرده اینه که، مادر واقعی این بچه در حقیقت کیه؟ نه فقط این بچه، هر کودکی که مادرش، مادر خونی اون نیست. آیا مادر شدن محصول ۹ ماه تحمل سختی و انتظاره یا سال‌ها خون دل خوردن و تلاش کردن! مادر کسیه که از وجودش تغذیه میکنیم یا کسیه که از خوراک خودش چشم پوشی میکنه برای ما! واقعا بهشت زیر پای کدوم یکیه؟ کسی که به دنیا می‌آره یا کسی که در دنیا نگه میداره؟!
تمام زن‌ها به نظرم مهر مادری دارن، این یک ودیعه الهی هست که خداوند در وجودشون به امانت گذاشته، یک زن با تولد کودکش به این فرصت دست پیدا میکنه که از این دریای عظیم الهی استفاده کنه و لذت ببره؛ اما آیا تا به حال به این موضوع فکر کردیم که تکلیف یک خانمی که بچه دار نمیشه چیه؟ آیا میتونیم بگیم که این خانم مهر مادری نداره؟! مسلما که نه، هیچ دلیلی وجود نداره که این خانم در صورت برعهده گرفتن سرپرستی یک کودک، در خرج محبت نسبت به اون کم توان باشه!
به نظر من کسی که تلاش میکنه برای رشد کردن و نیرو گرفتن یک موجود ناتوان، مقبولیت بالاتری برای مادر شدن داره نسبت به کسی که ماه‌ها انتظار کشیده برای تولد اون موجو ناتوان.
به نظر من دلیل اینکه میبایست تا به این حد نسبت به مادر اخترام گذاشت، تنها و تنها تحمل رنج و سختی سال‌ها تلاش و بی‌خوابی و امیده!!!
البته به هیچ وجه نمیشه رابطه عاطفی که بین مادر و فرزند خونی وجود داره رو انکار کرد، رابطه‌ای بسیار قوی که حتی بعد از گذشت ۳۰ سال ذره‌ای از کیفیتش کم نمیشه. (دیدم که میگم :) )
پ.ن.۱. هنوز هم به طور صد در صد از اظهار نظری که کردم مطمئن نیستم!
پ.ن.۲. واقعا دلم به حال این بچه میسوزه، نه از این بابت که در چشیدن محبت ممکنه کم بیاره، نه از این بابت که ممکنه در زندگی مادی ذره‌ای بهش کم توجهی بشه، نه، چون کسانی که پا در این راه بسیار بسیار پسندیده میزارن انسان های به اندازه کافی بزرگی هستن که حواسشون باشه؛ از این بابت میگم که سال‌ها بعد این بچه باید تمام این افکار رو باهاشون کنار بیاد، نه به عنوان کسی که داره از بیرون به قضیه نگاه میکنه، بلکه به عنوان کسی که لحظه لحظه‌ی این شرایط رو زندگی کرده!
پ.ن.۳. راجع به پست قبلم: ممنون از تمام کسانی که لطف داشتن و ابراز توجه کردن اما میخوام تا مدتی به همین روند ادامه بدم، دلایل دیگری هم دارم که ذکر نکردم.
